Αναθηματική επιγραφή 530-520 π.Χ.

Έτσι γράφονταν τα κείμενα που μάς έφτασαν μέχρι σήμερα…

Εδώ έχουμε μια επιγραφή εκδεδομένη στην σειρά Inscriptiones Graecae στην οποία άρχισαν να εκδίδονται ελληνικές επιγραφές από τις Γερμανικές Ακαδημίες Γραμμάτων από το 1815 (Beck, Kirhoff, Wilamovitz κ.ά.). Έχουν εκδοθεί 150.000 ελληνικές επιγραφές σε 50 τόμους!

Κι από πού ώς πού το ενδιαφέρον των Γερμανικών Ακαδημιών για τα ελληνικά κείμενα των επιγραφών. Διότι όπως εξηγούν σκοπός τής έκδοσης είναι : “ΝΑ ΑΝΑΚΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ, ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΤΙΣΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ”!
Αυτά οι Γερμανοί οι οποίοι και χρηματοδοτούν αυτό το πολύτιμο αλλά και πολυέξοδο πρόγραμμα, από το 1815 επαναλαμβάνω.
Ως προςτο κείμενο έχει ως εξής: “Το ταφικό αυτό μνημείο ο πατέρας Κλεόβουλος στον αποθανόντα Ξενόφαντο ανήγειρε έναντι τής αρετής και τής σωφροσύνης (τού γυιου του)”
ΠΡΟΣΟΧΗ
Το γράμμα Ε δηλώνει ακόμη και το μακρό ε, το Η (σΕμα, πατΕρ, θΕκε, αρετΕς, Εδε σαοφροσυνΕς). Ομοίως το Ο δηλώνει ακόμη και το μακρό ο, το Ω, και την (νόθο) δίφθογγο που ήταν ακόμη ένα μακρό κλειστό ο, την ΟΥ (ΚλεοβΟλος, αποφθιμενΩ, ΞενοφαντΩ). Το ι (γιώτα) τής μετέπειτα (από τον 10 αιώνα) υπογεγραμμένης ακόμη παραγράφεται, γράφεται πλάι στο Ω (αποφθιμένΩΙ, ΞενοφαντΩΙ).
Φυσικά η γραφή είναι ΜΕΓΑΛΟΓΡΑΜΜΑΤΗ (τον 9./10. αι. στο Βυζάντιο γίνεται ΜΙΚΡΟΓΡΑΜΜΑΤΗ) χωρίς τόνους (αρχίζουν να σημειώνονται σποραδικά από τον 3. αι. π.Χ.) αλλά με δήλωση τού δασέος φθόγγου (συνήθως με Η) στα αττικά κείμενα.
ΠΡΟΣΟΧΗ στον τρόπο που δηλώνονται τα γράμματα: σίγμα, μυ, άλφα, έψιλον, πει, λάμδα, ξει, θήτα, κάππα.