Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας

Η 9η Φεβρουαρίου ανακηρύχθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το 2017 Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, συνδέοντάς την με την ημερομηνία τού θανάτου (9 φεβρουαρίου τού 1857) τού εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού.
Διαδικαστικά —όσο γνωρίζω— δεν έχει ανγνωρισθεί ακόμη ως «Παγκόσμια Ημέρα», αλλά αυτό δεν μειώνει τη σημασία τής επετείου από πλευράς Ελλάδος και Ελληνισμού όπου γης.

Η Κοινή ελληνική γλώσσα που μιλάμε και γράφουμε σήμερα οι Έλληνες όπου γης είναι η αδιάσπαστη μακραίωνη συνέχεια που ως «νοητή γραμμή» μάς συνδέει άμεσα και άρρηκτα με τις μεγαλύτερες στιγμές τής ελληνικής σκέψης και γλώσσας και με τα μεγαλύτερα πετάγματα τής σκέψης τού ανθρώπου στην οικουμένη. 

Η συνέχεια αυτή τής γλώσσας μας είναι που μάς συνδέει με τον λόγο τού Πλάτωνος και τού Αριστοτέλους, με τη γλώσσα των κειμένων τού Ομήρου και τού Αισχύλου, με τη γλώσσα  τού Θουκυδίδη, τού Ηροδότου και τού Πλουτάρχου, με τη γλώσσα τού Ιπποκράτους, ακόμη και με τη γλώσσα τής Καινής και Παλαιάς Διαθήκης, τη γλώσσα τού Χρυσοστόμου, τού Γρηγορίου και τού Βασιλείου, για να σταθώ μόνο σ’ αυτά.
Μη γελιόμαστε! Η  ελληνική γλώσσα και ο πολιτισμός ο εκφρασμένος σε γλώσσα Ελληνική, τα κείμενα τα γραμμένα στα Ελληνικά με το ελληνικό αλφάβητο είναι αυτά με τα οποία μάς έμαθε, μάς γνωρίζει και μάς ξεχωρίζει όλος ο πολιτισμένος κόσμος.
Αυτή είναι η μεγάλη μας κληρονομιά. Αυτό είναι το μεγάλο μας πολιτισμικό κεφάλαιο. Αυτό είναι το προνόμιο για το οποίο θα ήταν  περήφανος κάθε λαός τής γης.

Σάς καλώ, λοιπόν, να συλλογιστούμε αν εμείς ως Έλληνες έχουμε συνείδηση αυτού τού γλωσσικού θησαυρού.
Γνωρίζουμε την αξία τής γλώσσας μας; Την αξιοποιούμε; Αγαπάμε τη γλώσσα μας; Την σεβόμαστε ως αξία; Την μαθαίνουμε στη διαχρονική της διάσταση; Την μιλάμε και την γράφουμε με κάποια ποιότητα; Αισθανόμαστε υπερήφανοι;

Η «Ημέρα τής Ελληνικής Γλώσσας» είναι, πιστεύω, μια ευκαιρία για συνειδητοποίηση, προβληματισμό και  περισυλλογή σε τέτοια ερωτήματα.