Λεξικό των δυσκολιών και των λαθών στην χρήση τής Ελληνικής

Ένα τυχαίο παράδειγμα λήμματος αυτού τού Λεξικού:

1. ανάγω, να αναγάγω, ανήγαγα, ανήγα. Το ανάγω σχηματίζει τους συνοπτικούς (μη διαρκείς – μη επαναληπτικούς) και τους συντελικούς (έχω…) τύπους με το θέμα αγαγ-: να/θα/ας αναγάγω – έχω/είχα/θα έχω αναγάγει. Αντίθετα, σχηματίζει τους διαρκείς και επαναληπτικούς τύπους με το θέμα αγ-: θα/να/ας ανάγω. Παραδείγματα: Συνήθιζε να ανάγει όλα τα θέματα στην πολιτική – Προσπάθησε να αναγάγει το θέμα στην πολιτική, αλλά δεν έπεισε τους ακροατές – Εχει αναγάγει την τεμπελιά σε φιλοσοφική θέση (όχι *έχει ανάγει). Με την ορολογία τής σχολικής γραμματικής οι αοριστικοί τύποι, ο στιγμιαίος μέλλοντας και οι συντελικοί τύποι (παρακείμενος, υπερσυντέλικος και συντελεσμένος μέλλοντας) τής ενεργητικής φωνής τού ρήματος σχηματίζονται με το θέμα αγαγ-, ενώ οι ενεστωτικοί τύποι, ο παρατατικός και ο εξακολουθητικός μέλλοντας σχηματίζονται με το θέμα αγ-. ☛ ΠΟΙΟΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (Οι όψεις τού ρήματος)

2. Το ρήμα ανάγω ανήκει στα λίγα ρήματα τής Νέας Ελληνικής που κατά κανόνα διατηρούν τη χρονική ή φωνηεντική αύξηση στους παρελθοντικούς χρόνους (παρατατικό και αόριστο). Η χρονική αύξηση γράφεται πάντοτε με -η- και διατηρείται μόνο εφόσον τονίζεται: (παρατατικός) ανήγα, ανήγες, ανήγε, ανήγαμε, ανήγατε, ανήγαν – (αόριστος) ανήγαγα, ανήγαγες, ανήγαγε, ανήγαγαν. ☛ παράγω ☛ ΑΓΩ ☛ ΑΥΞΗΣΗ (Ρηματική αύξηση στους παρελθοντικούς χρόνους)